$
€
Değerli okurlarım ve sevgili kardeşlerim, içinde bulunduğumuz bu karmaşık, çoğu zaman içinden çıkamadığımız, kimin dost, kimin düşman olduğunu kestiremediğimiz durumlar önceden vardı, hala var ve de devam edecektir. Bu vatana sahip oluşumuzdan bu yana hep imtihanlarla karşı karşıyaydık. Sıkıntılar, zorluklar hep vardı sadece dönemin ve insanların getirilerine göre senaryo ve oyuncular başkalaştı o kadar. Elimizde tutabilmek içinse bir şeyi sahiplenmek lazım, benim diyebilmek için benim olmanın hakkını verebilmek lazım. Bugünler bizlerin dört dörtlük oluşundan ötürü bizlere armağan kılınmadı, öyle gönüller tanıdı ki bu memleket, O’nların kararlılıklarıyla, azimleriyle, dualarıyla sahip olunuldu. Her birimizin birer davası olmalı aslında, tıpkı O’nlar gibi. Atatürk gibi, Beyazıt gibi, Necip Fazıl gibi… Belki en büyük sorunumuz da budur ya? Davacı olamamak, neyin davasındayız saptığımız. Evet, davacı olmak öyle körü körüne bilmeden bir hayalin peşinden gitmek değil ama. Evet, bir davası olmalı insanın fakat gözlükleri de orijinal olmalı, davasının doğruyken yanında olduğu gibi yanlışında da yargılamasını bilebilmeli, objektif olabilmeli. Bizim yolumuz kardeşlik olmalı, birlik olmalı, vatan olmalı, milletin bekası olmalı, yanlışı doğruya çevirebilmek olmalı. Tüm bunları yaparken de ilahi güçten kuvvet almalı, gönülleri biraz değiştirmeli… Zarifoğlu’nun dizeleriyle tamamlayalım o vakit ;“Ve gördük ki, mekân değildir zamandır önemli olan lakin oda değildir eylemdir mühim olan ve o dahi değildir kalp olmadıkça…
