$
€
İnsan kuran ve sünneti hayatında ne derece uygulayabilirse o kadar huzurlu olur.
İnsanlar hep mutlu olmaya çalıştıkları için yorgundur bu hayatta hüzünde mutlulukta sevinçte olacak insanın yapısı bu, biz fıtratımızın dışına çıkmaya çalışıyoruz. Nasıl ki mutlu olup gülüyorsak hüzünlenince üzülünce de ağlamak çok normaldir. Ama üzülmek istemez insan öyle olsa idi Allah (CC) gözyaşını yaratmazdı. Biz duygularımızı hep bastırırız, ağlayamayız. Erkek adam ağlamaz gibi kodlandık çünkü. İnsanın içinde barajlar oluştu; barajın kapaklarını açın, doldurmayın o barajı, rahat bırakın kendinizi. Ağlamakta gülmek gibi normal bir davranıştır.
Biz hep mutlu olmaya çalıştık, mutluluğu ev, araba, telefon, iş, kötü alışkanlıklar, beşeri aşklar gibi dünyalık anlık mutluluklarda aradık, nefsimiz doysun dedik…
Ya ruhumuz..??
Bir simitle bile doyarken kabarık faturalı yemeklerle insanların gözlerinin üzerimizde olmasını istedik. Nefs işte.. doymak bilmez!
Bir yetimin başını okşayınca yaşadığımız o manevi sevincin tarifini anlatamadık! Duanın, namazın, orucun huzurunu hiçbir şeyde bulamadık!..
Kalplerin Allah’ı (CC) anınca tatmin olacağını, Allah (CC) anmaktan gafil olduğumuzda dünya hayatının bizi sıkacağı, ümidi kesmememiz gerektiği ve daha niceleri kullanma kılavuzumuz ve sorumlu tutulacağımız kitapta yazıyordu, biz ne zaman huzursuz olduk?
“Bana bir adım gelene on adım gelirim” diyen Rabbimiz bizi bekliyor, hadi o adımı atalım geç olmadan, o atılacak adımdan sonra mucizelere şahit olmak dünyada ki hiçbir şey ile kıyaslanamaz. Nefes alabiliyorsak hala bir umut vardır o adımı atmamız için…
