$
€
Değerli okurlarım, bu hafta hepimizi yakından ilgilendiren hatta içinde olduğumuz bizzat yaşadığımız kadın erkek ilişkilerine değinmek istiyorum. Kadınlara sorsak erkekleri anlamak zordur, erkeklere sorsak kadınları anlamak zordur. Elbette ki zor ikili ilişkiler, fıtrat üzere bambaşka yaratılmış iki cinsin birbirini anlaması fakat bunu bu kadar çıkmaza sokan da gene bizleriz. Tamam, fıtrat üzere çok başkayız bir taraf çok naifken diğer taraf çok sıradan olabilir fakat kadın ve erkek üzere bir hayatın çizildiği, hayattaki diğer her şeyin kadın ve erkek için birer figüran olduğu da kesin. Hal böyleyken iki tarafa da düşen öncelikle saygı ardından biraz empati yeteneği, bu herkeste vardır ama açığa vuramıyoruz ya da en doğrusu bariz olanı görüp ses çıkarmamak oluyor her neyse onunda ardından sevgi. Bunların dışında iki kişinin üzerine var olmuş bir evrende sadece bunların varlığının yeterli gelmesinden söz etmek olmaz tabi ki yalnız ilk gereken bunlar diyelim. Birini, birilerini sebep aramadan, sırf o olduğu için kabullenmekse adımların en büyüğü ve belki de ilki. O, olduğu için kabullenilen herkes ve her şey bir pazıl yaparcasına zamanla yerine oturacaktır ondan sonra güvenilirde, çok da sevilir, kendinde her şeye göğüs gerecek, herkese kafa tutacak gücüde bulursun en önemlisi de hayata baktığımız pencereden gül kokuları, kuş cıvıltıları, güneşin sıcaklığı boy gösterir. Evvela samimiyet olsun ilk kuralımız, ortada bir yanlış mı var samimi olunsun doğrulara birlikte erişilsin, bir karar mı verilecek ben sen olmasın samimi olunsun biz denilsin. Karşımızdaki ister yedi yaşında olsun isterse yetmiş yaşında biz onu anlamaya çalışmak istiyorsak eğer gerisi çorap söküğü gibi gelir yeter ki anlamak isteyelim. Bu aralar hep bundan mustaribim fakat insanlığımızın getirilerini yerine getirmek çokta zor olmamalı, bizden istenen sadece bu çünkü. Hiç korkmuyor muyuz incittiğimiz kalpte “ya Allah varsa” diye! Zaten hep korkmadan, umarsızca yaşadığımızdan kötü değil mi Dünya? Düşünebildiğimiz ferah yarınlara, esen kalın…
