$
€
Sevgili okurlarım, negatif biri olduğumu düşüneceksiniz fikriyle tedirgin olsam da yine bir “hiçbir şey eskisi gibi değil” ile sizlerleyim bu hafta da. Bildiğiniz üzere bu yılda hayırlısıyla eğitim öğretime başlamış bulunmaktayız. Okulların açılmasının ben de bambaşka çağrıştırdıkları var fakat şimdiye baktığımda koca bir hiç görüyorum öğrencilerde. Şimdi bu satırları yazarken dahi bendeki o okul heyecanı hala taptaze ve o dönemdeki o heyecanı özlediğimin de farkındayım, kimilerine çok basit gelse de bir öğrenci için, bu denli soyut olmamalı, bu kadar basit kalmamalı, sırf okumak için okula gidilmemeli. Ben kendimi şanslı hissedenlerdenim ama zamanın paslandırdıkları arasında hala köprülerimin olmasıyla ve bende hayat bulan o heyecanı biraz anlatmak istiyorum; okulun bahçesinden içeri girildiği andan itibaren üç aydan sonra arkadaşlarını görmek mutlu etse de bir yandan da utangaçlık belirirdi keza öğretmeni görmekte öyleydi hele kırtasiye malzemeleriyle geçen ilkokul akşamları bence olayın en yaşanılası anlarındandı, eğilmekten ağrıyan beller, bittiğinde bir zafermiş gibi sevinilen yetmezmiş gibi komşu çocuğunun kitaplarını kaplamaya yardıma gidilen, kitapları sevip sevip çantaya yerleştirmek ve tabi ki kokulu mendilli, üçgen peynirli beslenme saatleri… Bir de andımız vardı Türklüğümüzü her gün hatırladığımız. Japonya’nın her yıl dönümünde öğrencilerini Hiroşima’ya götürmeleri durumu söz konusuyken bizim birkaç cümlelik Andımız’ı yitirmiş olmamız şuan ki halimizin bir kanıtı niteliğinde. Eğitimin ve eğitimcinin değerini yitirdiklerimiz maalesef bunlarla sınırlı değil günümüz Türkiye’sinde ama bizler doğru görünen yanlışları yıkmak için varız hiçbir şeye etkimiz olmasa dahi vebali ödemiş oluruz.
Artık zamana ayak uydurmaktan başka çare görünmüyor olsa da küçük şeylerden mutlu olmak insani şeylerdi ve gerçekten de mutluluk veriyordu. Zaman ne olursa olsun hatırladığımızda yanağımızda bir kıpırtıya sebep olanlar olmalı. Okullu olmak bir zamanlar daha içten, daha yaşanılasıydı.
Küçük mutluluklarla yetindiğimiz umutlu yarınlara, esen kalın…
